Opowiastka, jakich wiele w amerykańskim kinie - wspaniali we wszystkich dziedzinach.
Amerykanie grają na nosie ZSRR i to na każdym możliwym polu. Z tą jednak różnicą, że tym razem wszystko zaczyna się od zaskakującego, ale precyzyjnego planu kapitana radzieckiego okrętu podwodnego Marko Ramiusa. Tym razem amerykańskie kino pokazało przeciwną stronę zimnej wojny realistycznie i bez upokarzających uogólnień. Nic dziwnego, realizatorzy niewiele zmienili w stosunku do powieściowego wzoru - powieści Toma Clancy'ego o tym samym tytule. To naprawdę świetnie zrealizowana ekranizacja. Dobrze pokazane zarówno działania operacyjne na oceanie, jak i polityczne rozgrywki między ścigającymi się zbrojnie USA i ZSRR. Rewelacyjna obsada i wspaniała muzyka (film nagrodzono Oscarem za najlepszy montaż dźwięku). Z powieści Toma Clancy'ego zabrakło mi tylko wyraźniejszego wskazania różnic w wyszkoleniu i doborze załogi, które pozwoliły U.S.S. Dallas tropić Październik nim wywiad włączył się do akcji. To - moim zdaniem - jest w tej opowieści bardzo istotne. Do "Polowania na Czerwony Październik" wracam często i chętnie. Zawsze podziwiam gładkie, niemal niezauważalne przejście z języka rosyjskiego na angielski, a potem powrót do rosyjskiego, (kiedy jest to uzasadnione realiami filmu). Tego filmu i tej muzyki nie można zapomnieć.

9/10